نقد و بررسی «مهاجرت»: کومیل نانجیانی و الیزابت بنکس در کمدی خانوادگی پر جنب و جوش از انرژی اردک بزرگ استفاده می کنند

در سالی عظیم برای انیمیشن بین فیلم‌های پرفروش باکس آفیس مانند فیلم برادران سوپر ماریو و فیلم تحسین شده The Boy and the Heron، یکی از آخرین عناوین این ژانر در سال 2023 به دنبال عرضه در گیشه تعطیلات این هفته است. با فاصله گرفتن از سبک‌های معمولی و پرهزینه‌ای که در ویژگی‌های قبلی Illumination مانند Despicable Me دیده می‌شد، انیمیشن جدید و مفید Migration انرژی بزرگ خود را برای غذاهای خانوادگی بسیار دل‌گرم در این فصل در بر می‌گیرد. با توجه به اینکه فهرست روز کریسمس امسال چیز زیادی برای کودکان در نظر گرفته نشده است، انیمیشن با بازی کومیل نانجیانی، الیزابت بنکس، آکوافینا، دنی دویتو، و کیگان-مایکل کی از بنجامین رنر، فیلمساز و کاریکاتوریست نامزد اسکار، این انیمیشن را با شادی متفکرانه تغییر می دهد. علاوه بر لمس کردن به انواع جشن که یک انفجار صمیمانه برای همه سنین است.

انیمیشن Migration که در 22 دسامبر به باکس آفیس صعود کرد، در مقایسه با پیشنهادات قبلی استودیو خود مانند Sing یا Minions، سرعت کمی کندتر را در نظر گرفت. اما این ویژگی است که به فیلم پاها و دوست داشتنی می بخشد. با اتخاذ این رویکرد، Migration موفق می‌شود در میان سبک انیمیشن طبیعت‌گرایانه‌اش، تعادلی بین قلب و طنز به مخاطبان ارائه دهد. اگرچه ممکن است یادآور تعطیلات خانوادگی ملی لمپون باشد و مضامین تیره‌تری ارائه می‌دهد، کمدی 90 دقیقه‌ای اکشن به همان اندازه بدیع است که با خلاقیتی حاد همراه است که لحن شیرین و احساسی را با برخی کمدی‌های تند ترکیب می‌کند.
"مهاجرت" درباره چیست؟
وقتی صحبت از کمدی‌های خانوادگی به میان می‌آید، Migration ممکن است آشنا و آشنا به نظر برسد، اما به لطف داستان و شخصیت‌های هوشمندانه‌اش، ابداع بیشتری با خلاقیت‌های پیکسار دارد. مهاجرت بر اساس فیلمنامه مایک وایت (نیلوفر سفید) برنده جایزه امی، داستان خانواده ملارد را روایت می کند که اتفاقاً از رکود در دنیای واقعی نیز رنج می برند. پدرسالار پردار به سرپرستی مک، با صداپیشگی کومیل نانجیانی بسیار بامزه، از حفظ سلامت خانواده‌اش در برکه موس هد در نیوانگلند راضی است. او آنقدر راحت است که به دو جوجه اردکش، داکس (کاسپر جنینگز) و گوئن (تریسی گزال) ترس القا می کند و به آنها می گوید که دنیای بیرون از خانه شان ترسناک است. با این حال، شریک زندگی او، پم، با صدای الیزابت بنکس تیز هوش، مشتاق است که پرهای او را به هم بزند و به فرزندانشان نشان دهد که زندگی چیزهای بیشتری از دست و پا زدن در اطراف حوض برای همیشه وجود دارد.

پس از اینکه داکس با خانواده‌ای مهاجر ملاقات می‌کند که به جامائیکا می‌روند، جایی که آب‌ها می‌درخشند و می‌درخشند، پم مک را متقاعد می‌کند که یک سفر خانوادگی را آغاز کند و به مقصدی برسد که از روزهای معمولی که به آن عادت کرده‌اند دور است. مطمئن نیست که باید چه کار کند، او به عمو دن اعتماد می کند، بازی بدون زحمت و طنز توسط دنی دویتو، که او را از طریق روانشناسی معکوس ناخواسته بسیار خنده دار به او می گوید. مک و خانواده اش با الهام و امید به ایجاد تغییر، سفری به جامائیکا گرمسیری را آغاز می کنند. اما زمانی که خانواده در لذت ترک لانه غرق می شوند، در طول راه گم می شوند و در شهر نیویورک فرود می آیند. همانطور که آنها برای زمستان راهی جنوب می شوند، آن نقشه های خوب به سرعت به هم می ریزند و خانواده خود را پیدا می کنند که با یک سرآشپز فرانسوی پرمدعا دوست و دشمن بسیار عصبانی و دم اسبی پیدا می کنند.

نوشته مهاجرت بیشتر از بچه ها خدمت می کند
هرج و مرجی که به وجود می آید ممکن است برای فیلم های کودکانه ای که باید به عمق درگیری بپردازند، به نظر برسد، اما نحوه انجام این کار مهاجرت بسیار سرگرم کننده است و داستان و لحن احساسی آن را از طریق ملاردها گسترش می دهد. در شناخت ترس‌های مک، تأثیری را می‌بینیم که این ترس بر خانواده‌اش می‌گذارد، که الهام‌بخش داستان برای رسیدن به قله‌های بالاتر و ظریف‌تر برای رشد شخصیت است. مهاجرت خود را در آب های برخی از موضوعات نسبتاً عمیق و سنگین مربوط به غلبه بر ترس ها، چالش ها و حتی مرگ می بیند. کاوش در موضوعات اصلی والدین، رشد شخصی، و میل به کنجکاوی از طریق چیزهای خنده‌داری که بچه‌ها به آن پاسخ می‌دهند، مهاجرت به ماجراجویی و غلبه بر اضطراب‌ها یا ترس‌های خود است. از بسیاری جهات، این فیلم کاملاً یک فیلم کودکانه نیست و در ویژگی‌های متفکرانه‌اش بیشتر شاعرانه است.

رنر، که پیشینه‌اش در انیمیشن‌های دستی است، برای متعادل کردن این پیچیدگی‌ها از طریق نوشتن بسیار هوشمندانه و مراقبت طنز مایک وایت تلاش می‌کند. مهاجرت یک کمدی است که به شدت به جذابیت وسیع تری اشاره دارد و بر شوخی های تنبل تکیه نمی کند. درعوض، هوشمندانه با لحظاتی واقعاً خنده دار از جنبه بصری و دیالوگ متناظر آن نوشته شده است. مطمئناً، گهگاه صحنه‌های شلوغی مستقیماً از Looney Tunes وجود دارد، مانند شخصیت کبوتر بسیار خنده‌دار و مستقیم Awkwafina، Chump، که بارها و بارها توسط ترافیک روبرو می‌شود. اما از آنجایی که در کنار جریانی پیوسته از لحظات عجیب و غریب و خنده دار، سرگرم کننده و متفکر است. مهاجرت همچنین در کمدی خود خیلی تلاش نمی کند یا در دام حقه ها نمی افتد.
این نوشته همچنین جای خود را به اجرای صداهای خیره کننده ای می دهد که به بیان داستان کمک می کند و شگفتی واقعی را برای مهاجرت به ارمغان می آورد. در حالی که کومیل نانجیانی و الیزابت بنکس به عنوان سرپرست خانواده مالارد فوق العاده هستند، دنی دویتو در نقش عمو دن بی‌نظیر هر آنچه از این نماد انتظار دارید و بیشتر است، در حالی که کارول کین در نقش حواصیل خنده‌دار و مشکوک، ارین، وارد صحنه می‌شود. در همین حال، کیگان مایکل کی در نقش دلروی سرگرم‌کننده، انرژی درخشان و خنده‌داری را به مالاردها اضافه می‌کند.

سبک انیمیشن مهاجرت استاندارد روشنایی را تغییر می دهد
مهاجرت با فیلمبرداری زیبا و کاراکترهایی که با سبک آبرنگ‌تری نسبت به برخی از کامپوزیت‌های سخت‌تر دیده‌شده در زندگی مخفی حیوانات خانگی خلق شده‌اند، از سبک استاندارد سه‌بعدی استودیو پیروی می‌کند، اما رویکرد طبیعی‌تری دارد. این جنبه است که واقعاً جذابیت و سرزندگی آن را افزایش می دهد و آن را به یک خوراکی جذاب برای کل خانواده تبدیل می کند. از بسیاری جهات، سبک و رندر Migration کم‌رنگ‌ترین فیلم Illumination از تولیدات استودیو را به مخاطبان ارائه می‌کند، که چیز بدی نیست. با توجه به اینکه استودیوهای انیمیشن نیاز به تکامل سریع و ارتقای استانداردهای خود دارند، Migration به جای پذیرش آنچه که گرافیک سه بعدی می تواند به ما بدهد، با حرکت به سمت یک کاردستی عمدی بر رندرهای استودیویی معمول خود غلبه می کند. به همین دلیل، فیلم به صورت بصری کار می کند و خود را با فیلم های اخیر مانند Elemental دیزنی یا حتی سبک های الهام گرفته از آبرنگ Wish ترکیب دو بعدی با سه بعدی هماهنگ می کند.

در متحرک سازی تک تک فریم ها برای مهاجرت از طریق بسیاری از تنظیمات محیطی طبیعی، به ویژه با نور و مه، تولید تمیز و ساده به نظر می رسد. ناگفته نماند، این یک پیشنهاد فوق‌العاده بافت‌دار است که بهترین هنر استودیو را با انیمیشن سنتی و کمی از فوتورئالیسم ترکیب می‌کند. ظاهر کلی در Migration به‌طور مشخصی رسا و تیز است و به لطف رنگ‌های قلم موی روشن آن که تسلط دوبعدی کارگردان بنجامین رنر را با جلوه‌های بصری پر جنب و جوش و طراحی شخصیت‌های اغراق‌آمیز امضا می‌کند، احساس گرمی را ایجاد می‌کند.

Migration که به عنوان یک افزوده با طراوت در چشم انداز انیمیشن 2023 ظاهر می شود، روایتی نسبتاً تأثیرگذار و خانوادگی را در بر می گیرد تا داستانی پرانرژی از طنز و صداقت را ببافد. این بادی و دلچسب است، اما وقتی نوبت به نوع داستان‌هایی می‌شود که در این فصل به آن‌ها نیاز داریم، می‌تواند مورد توجه قرار بگیرد. فیلم از طریق موضوع سنگین‌تر و انیمیشن روشن و رنگارنگ خود، به یک ویژگی متفکرانه و شاعرانه که بدیع و بسیار دوست‌داشتنی است، می‌رود. این نوع شوخ طبعی است که بچه ها از آن استقبال می کنند در حالی که برای بزرگسالان به اندازه کافی لذت بخش است. «مهاجرت» که بیانگر و از نظر بصری به یاد ماندنی است، یک کمدی با طراوت و حذفی برای کل خانواده است که شما را با صدای بلند می خنداند.